[EN] Elastic Habitat explores the imaginary, invisible and speculative body and is an invitation to stretch the usual habitat of one’s physical and virtual identity.
The public is invited into an immersive installation, a sort of playground, where they can explore and animate textile sculptures in small groups, through touching, wearing and thereby activating them. It is a metaphorical invitation to get ‘under the skin’ and elude the clear distinction between self and other, inside and outside, looping from feeling to movement, to language, to form and material, and back to sensation. The invitation to play with and through these textile bodies offers a space of childlike pleasure and intuitive exploration within oneself and the other, to think and perceive oneself through the senses.
[NL] Elastic Habitat onderzoekt het imaginaire, onzichtbare of speculatieve lichaam. De bezoekers worden in een immersieve installatie uitgenodigd om textiele sculpturen te activeren.
Deze textiele sculpturen zijn gebaseerd op beschrijvingen van de innerlijke leefwerelden, imaginaire en gevoelde lichamen van verschillende individuen. Tijdens één op één sessies met Helena Dietrich werden de omvang, de textuur, de geluiden, het gewicht, het gevoel en de functies van hun imaginaire lichaam verkent en neergeschreven. Deze intrigerende gedetailleerde vormelijke beschrijvingen worden vervolgens met designer Janneke Raaphorst vertaalt naar een materiële realiteit en omgezet naar zogenoemde textiellichamen. Door deze textiellichamen te dragen kruip je letterlijk onder de huid van een ander, waardoor de grenzen tussen de eigen binnen- en buitenkant vervagen. De verrassende interactie die hieruit ontstaat provoceert een bevraging van de eigen lichaam en identiteit. Dit “uitrekken van het zelf” stuurt aan op een veranderingsproces van binnenuit naar buiten toe, waardoor een andere lichaamservaring mogelijk wordt, die ons op zijn beurt er toe aanzet anders in de wereld te staan. Die interpersoonlijke dialoog die ontstaat door de waarneming van zijn eigen imaginaire lichaam en die van de ander creëert een soort hybride, collectief lichaam. De relatie tussen de onzichtbare en de materiële wereld wordt hier letterlijk voelbaar.
concept: Helena Dietrich in collaboration with Janneke Raaphorst
textile bodies: Janneke Raaphorst
sounddesign: Lynn Suemitsu
scenography: Leila Boukhalfa
light: Michael Janssens
coproduction: Buda, WP Zimmer, Eau&Gaz, nadine, Pianofabriek
with the support of Kaaitheater, Campo, Zsenne Art Lab
RELATED 
