[EN] Casting Call : Parade Agora is a performative and discursive event initiated by Eleni Kamma in the context of her ongoing research project Casting Call on ‘pharresia’.
Due to the corona pandemic, this event takes a different form than foreseen and is no longer happening in public space, but at Beursschouwburg (Brussels) with invited guests.
Casting Call: Parade Agora engages with the ostensible opposition between the individual and the collective. It involves democracy, prosperity, solidarity and other concepts unpacking ways of living together, while engendering disagreements and controversy in society.
How do we build the courage and create the connections needed to speak to the other – no matter how far or near – and to forge relationships, but also to express one’s own opinion sincerely?
How can we use public space to explore relationships between our individual and collective lives, and find ‘public time’ for them?
With Anna Raimondo, Anna Rispoli, Caroline Daish (oracle), Einat Tuchman, Justine Maxelon (oracle), Kopano Maroga, Marc Buchy, Philippine Hoegen, Shila Anaraki, Tarek Halaby.
[NL] Casting Call : Parade Agora is een performatief en discursief evenement geïnitieerd door Eleni Kamma in het kader van haar onderzoeksproject Casting Call over ‘pharresia’.
Door de coronapandemie neemt dit evenement een andere vorm aan dan initieel voorzien en vindt het niet meer plaats in de openbare ruimte, maar in de Beursschouwburg (Brussel) met genodigden.
Casting Call: Parade Agora onderzoekt de schijnbare tegenstelling tussen het individu en het collectief. Het project gaat over democratie, welvaart, solidariteit en andere concepten die onze manier van samenleven aanraken, terwijl ze tegelijkertijd tot onenigheid en controverse in die samenleving kunnen leiden.
Hoe vinden we de moed en creëren we de verbindingen die nodig zijn om met de ander te spreken – hoe ver of dichtbij ook – en om banden te smeden, maar ook om oprecht onze eigen mening te uiten?
Hoe kunnen we de publieke ruimte gebruiken om de relaties tussen ons individuele en collectieve levens te verkennen en ‘publieke tijd’ vinden om dit te doen?