[EN] “My fingers burn in this freezing cold, when i manipulate the wet cable of the hydrophone in the icy wind that scrapes the water like a razorblade.
Winter kicked in yesterday. When i set sail for the seagulls in the distance. The sky was still red, and clear, with some thin lines of clouds in the distance.
Although our magical boat is silent and the monotonous buzzing of it’s engine has a remarkable soothing effect on me, the seagulls noticed me long time before i arrived. In an anarchistic choreography they climbed into the sky, cookley-doodling their cacophonic song.
I dropped the hydrophone gently, let it slide into the dark and mysterious water, hoping to fish some sounds from the mysterious world underneath the waterline.”

[NL] “De ijzige wind schraapt het water als een vlijmscherp scheermes. Mijn vingers branden, wanneer ik de natte kabel van de hydrofoon manipuleer, op zoek naar ongehoorde geluiden.
De winter is gisteren begonnen. Toen ik vanochtend vertrok naar de meeuwen in de verte, was de lucht nog rood en helder, met een paar dunne wolkenstrepen in de verte.
Hoewel onze boot haast geruisloos is en het monotone gezoem van zijn motor een bijzonder kalmerend effect op me heeft, merkten de meeuwen me op, al lang voordat ik bij hen arriveerde. Gehuld in kakofonisch gekakel, klommen ze,  in een anarchistische choreografie, de lucht in.
Ik liet de hydrofoon voorzichtig in het donkere en mysterieuze water glijden, hopend op een glimps van de mysterieuze wereld onder de waterlijn.”

[FR] “Lorsque je manipule le câble humide de l’hydrophone dans le vent glacial, qui racle l’eau comme une lame de rasoir, mes doigts brûlent.
L’hiver a commencé hier. Lorsque j’ai mis les voiles pour apercevoir les mouettes au loin, le ciel était encore rouge et clair, avec quelques fines lignes de nuages au loin.
Bien que notre bateau magique soit silencieux et que le bourdonnement monotone de son moteur m’appaise, les mouettes m’ont remarqué bien avant mon arrivée. Dans une chorégraphie anarchique, elles sont montées dans le ciel dans un crechendo  cacophonique.
Je laisse glisser l’hydrophone dans les eaux sombres et mystérieuses, espérant de pêcher quelques sons du monde sous la ligne d’eau.”